Potyczka
Nauczeni tak od dziecka,
że nie zdobi ludzi kiecka.
Matka z ojcem tak mówili.
ale rodzic też się myli.
Życie się pięknością krasi,
bo biedota serca kwasi.
Więc się pięły w górę dzieci-
jednak z tyczki też się zleci.
To jak z Ewą i Adamem,
człowiek nie jest swoim panem.
Zaplanujesz i przegrywasz;
przeznaczenie się odzywa.
Więc wysoko - czy też nisko,
los napisze za nas wszystko.
Dodano: 2015-03-25 09:41:25
Ten wiersz przeczytano 486 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Bardzo ciekawa życiowa refleksja:)) Pozdrawiam
serdecznie z uśmiechem:)
Bardzo interesująca refleksja. Pozdrawiam.
Dobra,życiowa refleksja,to prawda,że na wiele rzeczy
nie mamy wpływu,a życie pisze często własne
scenariusze.
Miłego wieczoru życzę:)
Rytmicznie o przeznaczeniu.
Myslę, że zamiast "Więc się pięli w górę dzieci-"
powinno być "Więc się pięły w górę dzieci-" ponieważ
dzieci są rodzaju nijakiego. Zamiast "uczyli" w
trzecim wersie czytam sobie "mówili' ze względu na
wcześniejsze użycie słowa "Nauczeni"
Wiadomo, że to sugestie czytelniczki a nie eksperta.
Miłego dnia.
Świetna refleksja,Mario:)Pozdrawiam cieplutko:)
Ciekawa refleksja.Pozdrawiam:)
Bardzo mi się podoba. Powiedzenie 'szata nie zdobi...'
odeszło do lamusa, a dziś jest tak, że to dzieci uczą
i wychowują swoich rodziców. Z losem nie potargujemy,
on nie pyta się nas o zdanie, w komitywie z gwiazdami
ma wobec nas własny plan. Mario, pozdrawiam Cię
serdecznie, życzę miłego dnia.
Bardzo interesująca refleksja . Pozdrawiam ciepło .
ciekawa refleksja.jednak wolę wierzyć, że jednak nie
wszystko jest z góry zaplanowane i człowiek ma wpływ
na swój los.
pozdrawiam:)