Powiało chłodem
Nagle powiało dziwnym chłodem,
A miód na serce zawsze lałaś.
Co tego stało się powodem,
Że swe zamiary pozmieniałaś.
Uśmiechem mnie darzyłaś miłym,
Teraz już wiem jak kłamstwo kłuje.
Wszelkie marzenia sens straciły,
Tylko ból straszny w piersiach czuję.
Miało być ładnie i tak trwale,
Wspólne spacery do wieczora.
Nikt też nie wiedział, co to żale,
Że zazdrość może istnieć chora.
Przysięgaliśmy sobie wierność,
Obrączki tą gwarancję dały.
Lecz pogubiła nas pazerność,
Każdemu świat był wciąż za mały.
Metraż się skurczył ponad miarę,
Ciasnota zbrodnią aż pachniała.
Odrzuciliśmy w siebie wiarę,
Myślę, że zawsze była mała.
Zostało tylko nam wspomnienie,
Porozrzucane stosy zdjęć.
Losu już swego nie odmienię,
Straciłem też do życia chęć.
Nagle powiało dziwnym chłodem,
A pora była tak wspaniała.
Co tego stało się powodem,
Że swe zamiary pozmieniałaś.
Komentarze (12)
ładny wiersz, myślę, że wiele osób czuje to samo,
smutek, ale tak to bywa, nie zawsze pora jest
szczęśliwa
samo życie..ładna całosc
Dobry. Płynnie leci treść. W temacie smutek i samo
życie.
Samo życie czasem trwa wieki a czasem szybko ucieka
zostaje ból smutek tęsknota ,szukaj w wspomnieniach
tych miłych chwil ,coraz częściej pieniądz rujnuje
domy wręcz manieruje nie rozpaczaj zbyt długo, żyć
trzeba dalej choć może być baczniejszym a wiec głowa
do góry .
W wielu rodzinach wieje chłodem. Smutne, ale
prawdziwe:)
Piękny wiersz, rytmiczny, śpiewny... +++
Takie chłody nigdy nie pojawiają się nagle. Zawsze coś
wcześniej zapowiada zmianę aury. Pozdrawiam :)
Smutne takie chłody, ale wiersz piękny:)Pozdrawiam
Dla wielu ten świat jest za mały,
dla wielu za mały zarobiony grosz
w świat wyruszają tak wspaniały
kusząc na zgubą złośliwy los
Takie życie,ale koniec jest zawsze początkiem!
Trzeba tylko postarać się nie powtórzyć błędów.
Pozdrawiam.
wieczna zima, zimna wojna, zawieszenie...
Smutne to,kiedy chłodno w sercu,choć obrączki na
palcu.Pozdrawiam serdecznie.
Piękny wiersz, choć tak smutny temat...Znam te
chłody...niestety:/ Pozdrawiam.