powiedz mi...
przecudna damo strojna w granaty
srebrem zdobione twoje dłonie
cicho rozkładasz swe ciemne szaty
a w tle...twym księżyc płonie
okrywasz sobą dni niespokojne
sny wciskasz pod powiekę
czasem koszmarne czasem upojne
przynosisz duszy pociechę
tylko twe dary nie wszystkim dane
gdzieś serce nie śpi zziębnięte
a myśli jak puzzle nieposkładane
puste twą...dłonią nie tknięte
a przecież wczoraj takie radosne
tak wiele twych uczuć miało
w ciepło pełne otwarte na oścież
powiedz...co z nami się stało...
Komentarze (6)
Sypiesz wierszami ostatnio jak z rękawa. Co wiersz to
wyższy poziom. Skąd w Tobie tyle poezji? Ten wiersz
jest perfekt, a do tego idealnie trafia w mój gust.
Rymy, rytm, tematyka... Jestem pełen podziwu. Ten
wiersz widziałbym w tomiku.
I jutro może być jeszcze pięknem...
Kiedy Twoje literki zaczarowane...
Przecudna dama wiersze szepcze...
Te, które Twojej miłości woalem odziane
pięknie przekazałaś emocje...w bezsenną noc zwykle
rozpamiętujemy co nas spotkało dobrego i złego
Czasem koszmarnie czasem upojnie jak to w życiu
wiersz smutny ale w treśći wartościowy
czasem wystarczy jedna chwila, by zawalił się świat,
by radość rozpłynęła się jak poświata księżyca nad
ranem! Smutny wiersz.
"powiedz...co się z nami stało..." To jest nas dwoje
do tej wiedzy...I oboje nie śpimy pod
księżycem-zziębnięci-...na skraju wiosny...Ładny
wiersz