Powiem Ci...

Na skroniach kalendarza
dostojny szron zakwita,
na przekór lustrom w domu
na smutno się z nim witasz.

Zamartwieniem go podlewasz
więc coraz szybciej rośnie
i zapominać każe
gorące lato, wiosnę.

Ale radosne słońce,
zapewnić pragnę o tym,
daruje wciąż wzruszenia
przecudne serc migoty.

I jeszcze powiem miły
że kocham się w jesieni,
gdy ją na srebrno mądrze
po brzegach czas podmienił.

Kocham jesień...tak jak Ciebie...choć Cię już nie ma...

autor

margolcia_91

Dodano: 2007-04-11 16:45:45

Ten wiersz przeczytano 668 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie