Powieść z leśniego runa
Za liście wspólnie spadające,
za zarodniki w tych roślinach
i pszczoły je zapylające
Ta ciemna bylina
Przypomniałam coś sobie
otóż jest mi miło
Gdy powtórzę wszem i wobec
Żyjemy dzięki roślinom
Niech do głowy wejdzie ci
ta wspaniała myśl
Od powstania, aż po dziś
Daje ci życie liść
Od kołyski, aż po grób
Nie zapominajcie
Bo one dają wam ten ludzki ród
Więc ich nie zrywajcie
Każdą chwilę swego życia
Poświęcili ci
Nic tu nie ma do ukrycia
Żyjesz dzięki nim
Komentarze (3)
Masz 13 lat?? i tak piszesz?? sorry ale uwierzyć nie
mogę jeśli tak jest rzeczywiście chylę czoła... młoda
damo :)
Świetny Wiersz Super Rymy...Dobrze Dobrane Słowa
Jednym Słowem Wspaniale.! :)
Zaciekawił mnie ten hołd oddany roślinom.