Powietrze
Jesteśmy powietrzem. Bez oczu, serc.
Pamięci
Spakowane, w toni rzeki z napisem
„przeszłość”
Nie rozmawiam, dopóki nie zapytasz. Z
cierniem
Nie pomogę, dopóki nie poprosisz. Jestem
przecież
…. powietrzem
Nie ma uśmiechu na zawołanie. Przejścia do
porządku
Świat jest już inny. Zmieniłem się.
Zmieniłaś mnie ty
A zatem jestem tym, czym jestem.
Powietrzem
Nie ma niewolników serc. Każdy ma swoją
wolę
I wybór
Mój wybór pozostaw mojej osobie. I moje
życie
Nie straszę. Nie kłócę się. Odchodzę w
swoją stronę
Jeżeli zatem jestem kilka kroków od Ciebie.
Nie kocham
Nie nienawidzę. Nic nie robię. Jestem tylko
powietrzem
Komentarze (7)
karty.
Witaj.
Czasem życie, tak rozdaje kary.
Dobry przekaz tematu, wiersza.
Pozdrawiam.:)
Ciekawe stwierdzenie.
Pozdrawiam :)
jestem powietrzem (dla ciebie)- to smutne
stwierdzenie.
Bez powietrza nie żyjemy, zatem jest potrzebne. Tak
samo my, mamy bliskich którym jesteśmy potrzebni, tak
samo jak inni są nam potrzebni. Pozdrawiam.
my z powietrza nie da się żyć nie da się cieszyć bez
drugiego człowieka bezpośrednio lub pośrednio ale nie
da się A więc człowiek jest powietrzem;)
Witaj, Marcinie
Tym wierszem przypomniałeś mi mój -
https://emalarska.blogspot.com/2019/02/w-bekicie.html
- zamiast komentarza.
Pozdrawiam:)