Powiewasz mi w kolorach

Ślicznie...bardzo na TAK!

Kiedy samotność mocno doskwiera bledną kolory życia i
częściej, niż zwykle w duszę wkrada się melancholia :(

Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego :)

Cześć , Sławomirze odpowiada mi Twoja twórczość. Ja z
przyczyn losowych, zdrowotnych, braku czasu z powodu
ogromu pracy nie bywam ostatnio u nikogo. Wybacz, ale
kiedyś po nocach czytałem i nadrabiałem zaległości
obecnie z powodu bólu oczu po całym dniu nie
naświetlam oczu dodatkowo światłem ekranu a w ciągu
dnia trudno jest, bo w drodze w autobusie z powodu
choroby ręki nie umiem trzymać telefonu i pisać
kciukiem komentarzy. Jeżeli u Ciebie i innych jestem
to bez komentarzy. Mam nadzieję, że uda mi się wrócić
w stare tryby i nawyki.

Barwy i zapach miłości. Niech będą Tobie dane Łukaszu.
Zapewne nie odpowiada Tobie moja twórczość, bo nie
odwiedzasz już mnie. Na to nie mogę nic poradzić. Ale
jeżeli to coś innego, to na wszystkie tematy można
porozmawiać.
Pozdrawiam.

tak trudno drogą tą iść... gdy wiatr w oczy wieje ...
tu i ówdzie samotny kamień leży... a pod nim
przygnieciony pożółkły liść ... który w uwolnienie już
nie wieży ...

Jeśli powiewa w kolorach, to dobry znak.
Pozdrawiam

Na razie mi powiewasz, ale jak przestanie wiać -
będziesz mi zwisać.

Dobrze,że tu zajrzałem, nie czuję się taki samotny bo
wiem, żesamotność doskwiera też innym we
wspomnieniach...