Powitaj Przerażenie

nie patrz w stronę księżyca zapomniana siostro
bo jego zimne światło
bezboleśnie podzieli twe ciało
rozgrzanym toporem pokonanego boga
słońca
i gdy nadejdzie wiosna spadnie czarny śnieg
chmury obsypią cię deszczem
przerażenia
a brudne perły zepsutych umysłów i tak
zdobić będą skronie władców

a ty nie posmakujesz chleba

tylko tam gdzie nie patrzysz
pomiędzy światłem i słońcem
pomiędzy zagładą i zemstą
pośrodku mrocznego umysłu
raz do roku kwitnie kwiat przebaczenia
jego pobladłe liście wykrzykują bezgłośnie
słowa modlitwy do księżyca
a miotane szaleństwem cienie nagich nadziei
przemierzają bezszelestnie pola twoich bitew
i dzielnice nędzy

jeśli nie przestaniesz siostro
skrzydła czarciej zarazy rzucą krwawy cień
na twoje przerażone miasto
a dżuma zawita do serc i umysłów wszystkich
którzy wierzą w twoje pragnienia

zamknij chociaż oczy
gdy patrzysz


"Powitaj Przerażenie"

autor

Devko

Dodano: 2005-01-31 23:23:27

Ten wiersz przeczytano 490 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie