Powódź mętnych myśli

Z niedowierzaniem patrzę na Ciebie
drżę od Twojego chłodu
opadam z cichym westchnieniem
opuszczają mnie siły do walki
poddaję się

obojętnosć Twoich oczu
zalewa mnie smutkiem
niemoc
bezradność
zaciskają pętlę na gardle

i tylko krzyk w mojej głowie
i tylko pożar w sercu
brak już łez
brak słów
ciało buja sie jak ruska lalka

wieczorem przebudzisz się
spojrzenie rzucisz przeciągłe
otoczysz ciepłym szeptem
zapytasz czy kocham
a ja już w powodzi nienawiści mętnej tonę

autor

yolande

Napisany: 2012-01-16 Dodano: 2012-01-16 19:31:59

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie