Powołanie
Przeszło obok mnie.
Zraniło obojętnością, bo...
nawet nie spojrzało.
Splunęło za sobą,
przeklnęło i...
poszło...
Zostałam sama.
Tu... na korytarzu marzeń.
Wszędzie drzwi,
a ono nie pokazało mi, które są moje.
Tylko tak szybko,
tak szybko minęło mnie...
Bezpowrotnie...
moje powołanie...
autor
ilonaro
Dodano: 2006-09-19 18:56:30
Ten wiersz przeczytano 420 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.