powołanie

mam jeszcze parę chwil
zanim wejdziemy szpalerem
w gęste myśli Twoich ideałów

ale ludzkie odruchy
i tak zniekształca lustro
strutych doświadczeń

my sprani ze snów niewinnych
sami nie mogąc krzyczeć
uciszamy innych

gdyby jeszcze nadzieja
trysnęła nam w palcach
jak ropa z ran po wierze

ale dookoła cisza
bo czas abyś był jednym z nas
niewinnym czarodziejem

w tej śmiertelnej chorobie -życiu

autor

orion

Dodano: 2006-12-12 23:49:42

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie