Powoli odchodzisz
Powoli schodzisz ze sceny życia,
zmarszczki na twarzy tworzy powietrze,
z wodą czerpiesz piękne wspomnienia,
przelewasz na papier - powstają wiersze.
Goryczą jesteś i słupem soli,
piękną poezją, którą kochałeś,
lecz żaden ślad na piasku nie został,
marzeniem sennym, w morzu skałą.
Kiedy już siadasz by strofy tworzyć,
popłyną treściwe, piękne słowa,
na powiekach łzy słone zawisły,
do trudnych wzruszeń ciągle gotowy.
Już odleciały smutne złudzenia,
brakło szczerej rozmowy udanej,
pozostał żal, i pustka w sercu,
i słowo co rani - zapomniany.
Komentarze (27)
ciekawie o nieuchronnym przemijaniu
serdecznie pozdrawiam :)
Smutek to ulubiona fabuła
gdy życie jest reżyserem
łatwo w akorstwie o pułap
do oskarowej gali niewiele
Różne kolory życie miewa,
czarnym w przyszłości skończyć musi,
taki niestety los człowieka,
więc nie warto się nadal smucić.
Smutny wiersz. Serdecznie pozdrawiam
życząc miłego wieczoru i szczęśliwego,
radosnego Nowego Roku :)
Przeczytałem jak zawsze z ogromna ciekawością.
;)
Pozdrawiam
Piekne, smutne, zyciowe wersy.
Nie ma sily na przemijanie.
Trzeba tylko znalezc sposob, jak sie z tym pogodzic i
juz bedzie lepiej.
Serdecznie pozdrawiam.
Radosnych Swiat zycze :)
Witaj .
Podoba się wiersz i jego przekaz.
Życzę pogodnych, Wesołych Świąt, niech będą ciepłe i
radosne.
A Nowy Rok 2020, spełni, wszystkie marzenia.
Wszystkiego Dobrego!
Z pozdrowieniami serdecznymi.:)
Ponownie przychodzę do Ciebie. Tym razem z życzeniem
udanych Świąt, a także wielu dobrych dni w
nadchodzącym roku.
Oj, chyba znam...
Taki los człowieka. Smutne...
Pozdrawiam Helin :)
Smutne wersy acz piękne... pozdrawiam świątecznie
Smutna refleksja.
Zadumana refleksja nad przemijaniem.
Moc serdeczności Helin.
Powiało smuteczkiem...
Pozdrawiam niedzielnie:)
Bardzo smutny przekaz wiersza ukazujący obawy odejścia
w zapomnienie oraz brak drugiej osoby, by się od
serducha wygadać...
Każdy z nas tak ma każdego z nas to czeka.