Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

POWOLI UMIERAM, NA WIEKI UMILKNĘ.

Niczym skazaniec przy ścianie stoję,
Myślę i myślę, nie mogę zapomnieć,
Na uszach słuchawki, smutne melodie,
Padam na ziemię, nie mogę się podnieść...

I na kolanach tak trwam w bezruchu,
Nigdzie nie widać otuchy podmuchów,
Krążą wciąż myśli przy jednej jedynej,
Powoli umieram, na wieki umilknę.

Do serca mi wpadł przeklęty okruszek,
Wszczepił tam miłość, i ukradł duszę,
Wracając na zewnątrz wyrwał mi siłę,
Na odporności zaś zostawił rysę.

Dość miałem tego, z kolan powstałem,
Krzyknąłem do Niego, że się poddaję,
I chciałem zawrzeć umowę zwyczajną,
Zabrał nadzieję, krzywdę mi dając.

A chciałem tylko garść chwil szczęśliwych,
Ja nie prosiłem o nowe krzywdy,
Mówiłem, że życie za chwilę te oddam,
Cierpienie więc zaczynam od nowa.

autor

Clarc

Dodano: 2009-10-12 09:52:03
Ten wiersz przeczytano 656 razy
Oddanych głosów: 7
Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (3)

Milena24 Milena24

smutny wiersz, ładnie napisany:)

ula2ula ula2ula

miłość jest też cierpieniem Da siłę aby trwać Dobrze
napisany wiersz Lekkie pióro Na tak!

jarmolstan jarmolstan

Jesteś odmieńcem, zazwyczaj nawet okruch miłości
zaszczepiony w sercu daje siłę herosa.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »