Powróciłem
...Po wczorajszym wierszu, stwierdziłem że bez poezji nie da się żyć...
Powróciłem z dalekiej krainy,
Gdzie ludzie nie znają przenośni,
Gdzie są skały i groby pobielane,
W których chyba duszy jest brak...
Poezjo! Kiedy cię ranię,
Wybacz mi, proszę...
Bo życia bez ciebię,
Naprawdę nie znoszę.
Pusto bez ciebie,
Serce zaraz boli,
A użalać się tutaj,
Nikomu nie przystoi.
Więc witam na nowo
I przepraszam raz jeszcze,
Że ranię twe serce...
Dziękuję tym,
Co me wiersze czytają
I tak cenny czas,
na nie poświęcają...
...Więc witam ponownie....:)
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.