Powrót

Dla mojej mamy.

Gdy podróżuję drogą swą ostatnią,
Co pod dach rodzinny prowadzi,
Czas inaczej płynie, kilometry wartko,
Radość myśli rozbiegane ładzi.

Z zapaszystych sianem pól
Wieczorna mgła wysnuwa się z wolna.
Rozcykane powietrze, świerszczy znój
I przydrożna lipa samotna.

Przez okno rześkiego powietrza wiew
Wypełnia pierś z rozkoszą,
Więc głębszy biorę wdech
I walczę z zapadającą ciemnością.

Gdy gwiazdy rozlepiono na niebie,
A łysy Księżyc rozświetlił okolicę,
Zrozumiałem, że jestem już u siebie,
Że znajome pola widzę.

Na rozświetlonym ganku matka,
Zajęta czymś jak zwykle.
W mym sercu czulości fala wzrasta,
Biegnę więc do niej jak najszybciej.

Siadamy przy spóźnionej kolacji,
Rozprawiamy o minionych dniach,
O czasie spędzonych wakacji,
O dobrych i złych chwilach.

Lecz łóżko wzywa już do siebie,
Z radością w jego objęciach spocznę.
Po podróży człek, jak w niebie,
We własnym łóżku wreszcie odpocnie.

autor

Emkacz

Dodano: 2006-11-18 10:35:47

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie