Powrót
W podróż za szczęściem więcej nie
wyruszę,
kiedy z niej wracam, smutek razem ze
mną.
To czego pragnę tu odszukać muszę,
wszystkie wyprawy są drogą daremną.
W niej ukojenia odnaleźć nie można,
ani chwil, które zostały stracone.
Po cóż więc szukać nieprawdziwych
doznań,
tam, gdzie prawdziwie serce nie zapłonie.
autor
Sotek
Dodano: 2020-10-12 15:17:18
Ten wiersz przeczytano 3002 razy
Oddanych głosów: 135
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (84)
wymownie. Wypady tylko na chwilę zagłuszą prawdziwe
potrzeby serca.
Jak zwykle pięknie a puenta trafiona w dziesiątkę.
Często nie dostrzegamy, że szczęście towarzyszy nam na
co dzień nie tylko w sprawach sercowych. Czasem nie
można je dotknąć lub nazwać po imieniu, bo ono ma
wiele twarzy czasem ukrytych pod woalem.
Szukanie doznań jest rzeczą naturalną ale bez
podszeptów serca nie dowiemy się czy były prawdziwe
czy arealne.
Życząc miłego wieczoru, cieplutko pozdrawiam :)
ładny!
bywają daremne podróże dalekie a szczęście tuż obok na
progu czeka,wymownie napisane
Ech, to szczęście, ono tak lubi się bawić z nami w
podchody, gdy my tu, to ono gdzieś tam hen, hen
wyczekuje, albo na odwrót.
Pozdrawiam poniedziałkowo.
Oddałam głos, brak to nie ja :)
Mądry wiersz. Eskapizm przynosi chwilową ulgę. Ale nie
rozwiąże deficytu. Pozdrawiam serdecznie :)
Wymowna refleksja i puenta, pozdrawiam serdecznie.
serce które kocha wyczuje prawdziwą miłość
pozdrawiam:)