Powrót Czasu Snu: Australijski...

– wołania w środku milczącej ziemi

Dreamtime Return: Australian dawn – the quiet earth cries inside

Z cyklu: Podświadomość

***

Inspiracją dla tego cyklu są albumy muzyczne amerykańskiego multiinstrumentalisty i kompozytora Steve'a Roacha, jednego z pionierów eksperymentalnej muzyki elektronicznej z gatunków ambient czy drone. Charakterystyczną cechą jego twórczości jest minimalizm.

***

Przestrzeń coraz bardziej otwiera się przede mną. Wiatr osusza wilgotne oczy, rozwiewa kosmyki włosów.
Czerwona tarcza ogromnego słońca wznosi się leniwie nad horyzontem, odrywa się
od niego.
Naświetla z całą mocą płaszczyzny prastarych
skał.
Kamienie już parzą, nawet przy najlżejszym dotknięciu
opuszkami palców.

Rozpalona ziemia,
pustynna ziemia.
Pulsująca w żyłach krew, uderzenia serca. W cieniu skał przejmujący chłód
przeszłego czasu.
Rozrasta się wciąż przeogromne milczenie,
samotność,
a w samotności: wspomnienie tamtego lata, wspomnienie letniego powiewu
na twarzy.
Gdzieś tutaj, gdzieś tam, bądź w jakimś innym miejscu.
Bądź
w innym…

Słychać jakieś wołania, jakby z głębin czasu,
z głębin tajemniczej podświadomości.
Niewyraźne słowa, zaklęcia,
wystukiwany nie wiadomo, przez kogo –
transowy,
rytualny rytm.
Zamykam oczy i nasłuchuję,
wsłuchuję się w ten pogłos dalekiego echa. Zamykam oczy,
otwieram duszę.
To było gdzieś tutaj, gdzieś tam. Albo w jakimś innym miejscu, albo w innym.
Jakbym się znalazł nieopatrznie w labiryncie pradawnych, zupełnie mi obcych
dziejów.

Otwieram oczy – tuż przede mną
ściana.
Obrysowuję drżącymi palcami kontury naskalnych malowideł.
Jestem tutaj albo tam.
Teraźniejszość miesza się z przeszłością, mieszają się epoki
i lata.
Byłem tutaj, nie byłem, jestem – zanurzam się gdzieś, nie wiadomo gdzie.
Odbijają się od skał dalekie pogłosy,
jakieś nawoływania, dziecięcy płacz. I ten wystukiwany przez szamanów,
transowy,
rytualny rytm.

Wszystko się dziwnie plącze w mojej głowie od nadmiaru
pulsującego czasu.
Otaczają mnie zewsząd duchy przodków, nieznanych mi bliżej postaci.
Przechodzą przeze mnie, omiatają nikłym powiewem.
Woń palenisk rozchodzi się wkoło.
Po błękitnym niebie płyną wolno pojedyncze, białe obłoki…

Wszystko naraz milknie, zapada ogłuszająca cisza, aż w uszach dzwoni.
Pulsuje w skroniach rozpalona krew.
Wydaje się, że to wszystko było tylko nagłym atakiem śmiertelnej gorączki.
Umarłem?
Urodziłem się na nowo?
Drga i faluje rozgrzane powietrze.
Słońce
osusza łzy.

(Włodzimierz Zastawniak)

***

Dreamtime Return – album muzyczny Steve`a Roacha, z 1988 roku.

***

Czas Snu – w mitologii australijskich Aborygenów jest to epoka, w której boskie istoty stworzyły ziemię, człowieka, rośliny i zwierzęta, i ustanowiły naturalny i prawny porządek świata. Wszelkie wydarzenia z Czasu Snu trwają niejako w równoległym świecie, w przeszłości i teraźniejszości, i spełnią się ponownie w nieokreślonej przyszłości. Właśnie śniąc, można się do niego przedostać i porozumieć z przebywającymi tam mitycznymi bóstwami, jak chociażby z najważniejszym z nich – Tęczowym Wężem.

https://www.youtube.com/watch?v=HutkWwmouUw

autor

Arsis

Napisany: 2018-05-05 Dodano: 2018-05-06 01:05:16

Ten wiersz przeczytano 659 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie