powrót do domu

między chmurami a niczym
jest taka przestrzeń
łudząca dojżalsze
owoce pustyni

omylne myśli
wprowadzane w błędy
stopniowo przemawiają
cichszym szeptem
o wielkiej plamie nad wzgórzem
nazywanej dawniej
zaćmionym księżycem

tu bezwładnie
dzielące się wciąż zegary
kradną bezkarnie
miłość nienawiścią
jak oceany pochłaniające
niewinność oddechu
lewitującego między ciałem a łyżką

pytanie o dzień następny
nie jutro właśnie się zdarza
tak wieczne świata powroty
zamyka dziś jeden klucz wykuty
z żelaza

autor

igrey

Napisany: 2008-08-20 Dodano: 2008-08-20 22:14:19

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie