Powrót do korzeni

Zaglądam w wiry przeszłości
Patrze przez palce na wspomnienia
Które rozsypują się jak kości
Pod dotykiem niesprawnej ręki
Archeologa umysłu

Wspomnienia pokazują mi kim jestem
Wspomnienia ukazują prawdę
Wspomnienia każa się mi zmienić
Wspomnienia przedewszystkim... bolą...

Moja dusza krwawi
Otwarte rany palą żywym ogniem
Goją się szybko
Ale blizny zostają

Blizny straconego dzieciństwa
Blizny dziecka, które poznało za wcześnie świat
Blizny, po jednej na każde złe wspomnienie
Blizny uczą...

Każda z blizn uczy mnie że
To kim jestem zależy ode mnie
A nie od tych co chcą mną sterować
Dostałem Wolną Wolę i ją wykorzystam
By żyć!

Pomimo płomieni
W mojej duszy spokój
Nauczony błędami
Żyję by wykorzystać dany mi czas

Wiersz napisałem dlatego, ponieważ zatraciłem się kiedyś wspomnieniom. Czasami zbyt ciężkim do przęłknięcia....

autor

Tab

Napisany: 2006-09-10 Dodano: 2006-09-11 18:38:09

Ten wiersz przeczytano 1029 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie