Powrót do oazy

W poszarzałych odcieniach gęstniejącej pustki
zanurzam zimne dłonie – czas przystanął w miejscu.
Wokół marnieją łąki, nie uświadczysz ludzi,
tylko ja wlokę nogi – zapomniany piechur.

Zarosły dawne ścieżki, którymi za młodu
odwiedzałem krainy z ulubionych baśni.
Jedna została droga – prowadzi do grobu,
wolno lecz nieuchronnie. Życie szepcze "zaśnij".

Scenariuszy zabrakło na kolejne lata
i los – reżyser kiepski – Oscara nie ujrzy.
Dawno przestałem prosić, o nadzieję błagać.
Zmęczony, znów się chowam do cichej skorupy.

PS. Pokornie proszę o zerknięcie na link.

https://zrzutka.pl/pu29ux

autor

Fantomus

Napisany: 2020-05-13 Dodano: 2020-05-13 15:10:53

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie