Powrót taty

Był człowiek co życie prowadził hulaszcze
To tu, to tam żwawo wykarmiał swe chuci
Gdy kiedyś usłyszał od pani w niełasce
"Będziesz miał syna. Sprawy już nie odwrócisz"

"Nie mogę" - odparł ów drań bez polotu
I rady tu nie dam wychować pomiotu
Odchodzę - nie dla mnie pieluchy, powroty
I życie tak nudne że już mam zawroty

Złe lata minęły, potomek pociecha
Już wyrósł i wkrótce sam w Polskę wyfrunie
Wtem zjawia się tato jak piorun w noc cichą
"MÓJ synu. Ma krew przecież w żyłach twych płynie"

"Przepraszam nie byłem cię w stanie wychować
ON cię z twą matką pod skrzydła swe przyjął
Wybaczysz mi słabość czy się procesować?
Wszak mój ty. Badania me słowa pokryją"

I uległ ów młodzian. Miłością zapałał
Do Taty - bo radość odnaleźć swojego
Bo Tata to miłość mej mamy. Z nim wpadła.
A ON? Ten opiekun? - z boku miejsce jego.

"Tatusiu choć poznaj mego przyjaciela
Mój chłopak - wygląda że kocham go czule
Sam zobacz. Nie śliczny? Jaka gładka cera
Tak jest mi dobrze gdy się z nim przytulę.

Tyś gejem? Syneczku? Jak to? Kiedy? Czemu?
Nie... Mój syn nie będzie takim bezwstydnikiem
Nie chcę cię znać.To powiem każdemu
Że Nie mam już syna. Zawiodłem się. Tyś nikim.

I tata drzwi swemu dziecku pokazał
I cóż... Czas wrócić pod skrzydła TAMTEGO
Przygarnął, przytulił, wychował jak syna
Lecz czy mu ojca należy się miano?

Nie jego dziś krew płynie w żyłach moich
Nie jego dziś twarz widzę w swym odbiciu
A jednak... On mamę podtrzymał w niedoli
I wszystkich nas kocha... i trzyma przy życiu


I patrząc tak z boku na tę scenę smutną
Przychodzi mi na myśl ta mała refleksja
Czy człowiek to wiązka genów jest i białek
Czy uczuć, wyrzeczeń, miłości i serca?

Wiersz napisany pod natchnieniem ostatnich doniesień mediów

autor

Zark7

Napisany: 2009-04-06 Dodano: 2009-04-06 11:36:50

Ten wiersz przeczytano 891 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie