powroty

Tej - o oczach jak ósmy cud.

I tak już za każdym razem, gdy będę
przejeżdżał Aleją pamiętania, obok Twego domu.
Za każdym razem ujrzę Ciebie,
stojącą w podwórzu z nie naszym dzieckiem na ręku.
Stojącą ze smakiem w ustach i pustką wypełniającą łono...
po mnie.
Uniesiesz wtedy wolną dłoń w tragikomicznym geście ni to groźby, ni powitania.
Patrząc na mnie i nie widząc,
Skinieniem powiek dasz sygnał
upiorom wspomnień,
by mnie dopadły i skatowały tak,
by jak najmniej życia pozostało we mnie i
tym samym, mnie w Tobie.
I jeśli po raz ostatni charcząc, o haust powietrza zaskomlę...
Ty każesz im za drgającą krtań chwycić i dusić...
I nie od razu zabić, lecz dręczyć długo bez nadziei na koniec.
I tak za każdym razem, gdy będę jechał obok Twego domu,
A ja ciebie kochałem Miła,
i sam byłem skory umierać za Ciebie...
po tysiąckroć.

...jest wiele innych dróg,

autor

De Sade_cky

Napisany: 2020-08-05 Dodano: 2020-08-05 23:50:15

Ten wiersz przeczytano 662 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie