Pozdrawiam was

Z dna szuflady.

Góry, doliny, nieba błękitne i morze
Łąki, strumienie, puszcze i samotną brzozę
Kwiaty i ziemię, którą w trudzie człowiek orze
Spokój i ciszę, wszystko to co z sobą wiozę
Do jaskini codzienności

Karmić się będę, jak chlebem codziennym wami
W was zasypiać, z myślą o was się budzić
Głowę położę, na chmurach i pod chmurami
Woda jeziora, rozgrzewać będzie i studzić
Jak najlepszy nauczyciel

Więc możliwe jest! Uwierzyć dzięki nadziei
W chwili trudnej, podeprzeć się wspomnieniem
I jakby uciec, z życia huku do kniei
I jakby zostać, tutaj jedynie swym cieniem
Żyjąc małą cząstką siebie

Cały tam jestem, podobnie jak jęk ze śmiercią
Życia początek, z krzykiem, łez wylewaniem
Moje mieszkanie, to gniazdo orła pod percią
Leśna muzyka, łąka – jest moim mieszkaniem
Jednak muszę go opuszczać

Czas tam nie biega, kroczy z uniesioną głową
Jesień mu daje, szelest liści pod stopami
Zima otula, śniegiem i ciszą zimową
Lecz już pieśń płynie, przyrody odrodzinami
Wiosną – radością wszystkiego

Czy pamiętacie, mnie drobnego alpinistę?
Góry potężne, po których szedłem do nieba
A wy jeziora czy wspominacie turystę?
Co kaczki karmił, lichą cząstką swego chleba
Łabędź doń wyciągał szyję

Łąko czy wspominasz? Gdy jak w słowach poety
Wynurzyłem się, odetchnąć twą zielonością
A nad kwiatami, tańce, owadów balety
Cicho falując, witałaś mnie z radością
Kolorowym korowodem

Zapomnieliście. Nie chcę smucić się, płakać
Zapomnieliście. Wy nie musicie pamiętać
Zapomnieliście. Nie dane mi wśród was mieszkać
Ja się przypomnę, znów przyjdę, będę pamiętać
Ja już nie mogę zapomnieć…

Zamiast herbaty z cytryną.

autor

BolesławBluszcz

Napisany: 1990-08-19 Dodano: 2010-12-03 00:44:26

Ten wiersz przeczytano 787 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie