Pożegnanie

Piękno jest darem z którym się rodzimy, bardzo
trafnie ujęta tęsknota za miłosnym uniesieniem.

Wiersz naprawdę dobry! Bardzo dużo w nim emocji...
Czyta się go z dreszczem...

Smutno , cierpiaco...ale to tylko przez chwile
...Milosc na nowo rozkwitnie .. posylajac zapach w
twoje zycie ....

Jest czas na rozkwitanie...pniecie sie ku gorze
hmmmmmm i trzeba tez wiedziec ze pojawi się ten moment
który sprawi ze my tracimy to cos...pozostaje
marnosc...z usmiechem:)

Smutek sie panoszy PAWLE miłość podlewa się rano
kropelkami rosy,pozatym róże są piękne choć kolce maja
naucz się je rwać, wiersz mimo nutki smutku moze się
podobać .

Smutek zagościł w wersach Twojego wiersza...miłość
jest krucha trzeba ją pielęgnować z uczuciem i troską
tak jak różę...Róża to królowa kwiatów może się
wydawać silna i odporna ale w rzeczywistości jest
delikatna i subtelna- łatwo ją stracić...

...bardzo ladny choc smutny wiersz...róża jest jednym
z najpiekniejszych kwiatów, ale w chwilach
rozczarowania, bólu masz prawo powiedziec
inaczej...moze faktycznie kiedys łaskawszym oczkiem
spojrzysz na te różę...

Winny? Róża, choć ma kolce, jest bardzo delikatnym
kwiatem. Łatwo ją zranić.Szkoda, że tak to się
skończyło. Wiersz podoba mi się bardzo.

nie lubisz róż Pawełku??? :) smutny ale piękny
wiersz...

a ja dostrzegam ściatą róże położoną na białym
obrusie, lezy taka kapiąca od krwi która z serca jej
spływa...Cożesz uczynił róży Poeto? ona bez zycia...
na smutek, świeto? Ale zadrgało we mnie
emocjolnalnie..Ewa

smutek bije z wiersza , jak widok platka rózy
spadajacego na ziemie...wiersz podoba mi sie