Pożegnanie
Wyruszę
Z ciagłej monotoni życia w wyprawę
Pustkę chłodnych wspomnień za sobą
zostawię
I będę iść
Przez lasy wyschnięte, slońcem spalone
Przez wzburzone morza i cienie zamglone
I dojdę
Do miejsca wszelkich granic skrajności
Szerokiego nieba głebokiej miłości
Właśnie tam
Gdzie świat się kończy i zaczyna
Życie śmiercią rozpoczyna
I odejdę
Na zawsze bez niczyjej opieki
A Ty... Wspomnisz tylko me pełne łez
powieki
Zamkniete..
Już na wieki..
autor
dream_lady
Dodano: 2008-04-20 00:32:24
Ten wiersz przeczytano 604 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Bardzo podoba mi sie forma wiersza. Ciekawie napisany,
smutny ale interesujacy.
Wyruszę, będe iść, własnie tam, odejdę - ciekawie
napiisany wiersz, przepełniony smutkiem pożegnania.
Ładne pióro, delikatny dla mnie super.
bardzo mi się podobało pokazanie życia jako takiej
podróży przez kolejne wersy by na koniec przeczytac o
śmierci w sposób delikatny opisanej:)+