Pożegnanie
Czas na chwilę jakby się zatrzymał
wszystkie zegary na moment stanęły,
wszystko co dzisiaj,jutro
w jedno słowo BYŁO się zmieniło.
Chwila życia pięknego na ziemi
w niebie wiecznością się stała,
a tym co jeszcze zostali
miłość wspaniałą rozdała.
Nie wygasła nadzieja w człowieku,
bo dobroć i miłość zawsze zostaje,
jak w Tobie kolego Wojciechu
na twarzy nie braknie uśmiechu.
Powiedzieć żegnaj - nie trzeba,
bo jesteś z nami na zawsze,
słów niepotrzebnych zbyt wiele,
a potrzeba nam tylko...nieba.
Pamięci Wojtka...
autor
Kazimierz45
Dodano: 2012-07-03 17:16:39
Ten wiersz przeczytano 1251 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Odchodzą bliscy i ci jeszcze bliżsi, wokół nas coraz
większa pustka i coraz smutniej się robi. Wiersz
nostalgiczny, jesieny, a może już zimowy? Pozdrawiam.
Ładnie o tych co odeszli, szczególnie duszy bliscy
nigdy nie będą zapomniani.
[tu pozwolę wskazać drobną poprawkę w zapisie:
/żegnaj-nie trzeba = powinno być tak = żegnaj - nie
trzeba/]
Witaj,
wiersz piękny, ciepły pisany z sercem.
Osoba nam bliska nigdy nie umiera, żyje i mieszka
w naszych sercach.
Serdecznie pozdrawiam.
Dobre to pożegnanie kolegi, takie pelne ciepla i
dorosłości.
Popraw literówke w słowie"dzisiaj" i wspaniałą :)