Pożegnanie

Bardzo dobry wiersz plus ciekawy Twój komentarz -
wyjaśnienie. Przyznam się, że po raz pierwszy czytam
wiersz napisany przez żołnierza - uczestnika misji w
Afganistanie lub gdziekolwiek na świecie.
Ola ma słuszność, gdy pisze, że "dzięki takim ludziom
nam żyje się bezpiecznie". Tak, to prawda, bo w
dzisiejszych czasach w naszym rejonie Europy pokój i
nasza niepodległość znowu wcale nie jest pewna. Moim
zdaniem jesteśmy dłużnikami żołnierzy, którzy
wyjeżdżają na takie misje. Ogromny szacunek dla Ciebie
i wszystkich innych żołnierzy. Pozdrawiam.

Dziękuję serdecznie wszystkim za komentarze. Ten
wiersz napisałem przed wyjazdem na misję do
Afganistanu. Obecnie ze względu na poważne rany,
których tam doznałem, nie jestem już zawodowym
żołnierzem. Mogę jednak z czystym sumieniem
powiedzieć, że teraz mnie i moim bliskim jest równie
ciężko, co wówczas, gdy byłem w Afganistanie. Bolało
mnie, gdy mój synek zapytał kiedyś: dlaczego
zostawiłeś mamę, Emilkę i mnie i pojechałeś na wojnę?
Cóż, wojsko było od zawsze moją pasją i mimo wszystko
nie żałuję tej decyzji. Może gdybym nie pojechał, moje
życie byłoby teraz inne, prostsze... Ale misja dała mi
także cenne doświadczenie życiowe i bojowe, którego
nie dałby mi i moim kolegom żaden poligon. Uśmiech
małego Afgańczyka, któremu kiedyś na patrolu dałem
butelkę wody, wynagrodził mi strach i tęsknotę za
bliskimi. Przecież my tam nie tylko walczyliśmy z
talibami, ale też pomagaliśmy ludności. A słowa
najbliższych, że są ze mnie dumni, znaczą więcej, niż
nawet najważniejsze ordery. Pozdrawiam.

Strasznie wymowne, pozdrawiam.

Witaj,
ja matka; wzruszający, bardzo wstrząsający opis
rozterki ojca i syna.
Wiele z nas /kobiet/ musiało przeżywać podobne chwile
- wybór zawodu m.in.
Przeogromny ciężar życia i przeżyć.
Serdecznie pozdrawiam.

niestety taki los żołnierza.
jakoś zleci :)

Pożegnanie?

Lech, poruszył mnie Twój wiersz, ponieważ wczułam się
w rolę matki i łzy mi popłynęły, mimo że jesteś mi
obcym człowiekiem, lecz nie takim obcym jakby się
wydawało, ponieważ łączą nas wiersze a Ty piszesz o
tym, czym się zajmujesz, czyli jesteś młodym
człowiekiem i żołnierzem, mężem, ojcem i synem…

I dzięki takim ludziom nam żyje się bezpiecznie, lecz
Wy gdzieś tam w świecie macie misje.
Mam znajomego lotnika, który był też w Afganistanie i
nie tylko ma swój świat…

Pozdrawiam serdecznie i uśmiech ślę, Ola:)

i ja jestem też. Uważam że największą krzywdę
wszystkim robią politycy gdyż swoimi ambicjami piekło
życia naszego jak kamieniami brukują. Ich obietnice
warte są tyle co papier co na nich są wydrukowane
.Dotyczy to naszych jak i obcych polityków a każdy za
synekurą się ogląda nie patrząc jakie koszty
społeczeństwo ponosi. Co do wiersz dobry i każdy
powinien go przeczyta trzy razy by zrozumiał że nie
każdy z nich zawodowcom jest , inaczej oni wszyscy są
fachowcami od tego co robią ,tylko nie każdy
najemnikiem jest więc rozdzielmy te sprawy . ale nawet
ten co najmując się walczy z tym wrogiem który może
stać się zagrożeniem dla ojczyzny nie powinien być
poniżany

Mąż mojej koleżanki po pierwszej misji prostu
zrezygnował ze służby wojskowej i dziś jest
policjantem.

https://www.youtube.com/watch?v=nZjrpF0JNMQ

Miłego wieczoru Lechu.