Pożegnanie
Kiedy na świecie
Zabraknie mnie Kochany
Nieba błękit moje myśli
Z Twoimi połączy
Lazur tafli jezior
Me oblicze pokaże
Kolor tęczy mój uśmiech radosny
Wiosenne słońce Cię ogrzeje
Niczym me ramiona
Smak truskawek słodkich
Pocałunki przypomni
Poranna rosa na trawie
Łzy smutku radości
Gwiaździste niebo blask
Mych oczu zielonych
Płatki kwiatów dotyk dłoni
Naszych razem złączonych
Ten obraz niech w pamięci
Twojej na zawsze pozostanie
I będzie moim miłym
Z Tobą pożegnaniem
autor
Constansia
Dodano: 2018-09-06 18:30:37
Ten wiersz przeczytano 695 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Pożegnania są smutne ale zostają wspomnienia...
Śliczny wiersz.
Masz racje. Twój wiersz jest bardzo bliski mojemu
ostatniemu. Widzę dużo podobieństwo w stylu pisania.
Pozdrawiam
Marek
Zafrasowny wiersz, przytulam.
Smutna bo nie mam szczęścia w miłości :(
wszystkie pożegnania są smutne, ale takie ostateczne
najbardziej
Smutne są pożegnania.
Pozdrawiam:)
Bardzo wymowny wiersz pozdrawiam;)
Smutne to Twoje pożegnanie, ale
trzeba pamiętać, że coś się
kończy często po to, aby mogło
zrodzić się nowe.
Pozdrawiam.
Ostatnio Constansio sama smuta,
weź tam komuś daj proszę z buta.
Pozdrawiam nie znoszę pożegnań jak się zostawia
kobiety, liberum veto.
Cała gama skojarzeń, która nie pozwoli zapomnieć
adresatowi o peelce.
Mam wrażenie, że gdyby autorka pozbyła się paru
zaimków wiersz by zyskał.
Miłego wieczoru:)
Pożegnania zawsze są smutne,
pozdrawiam
Bardzo smutny wiersz, bo i pożegnania są smutne, a tak
poza tym, to czemu już się żegnać,
lepiej żyć chwilą tu i teraz,
z drugiej strony to dobrze, jeśli ten co zostaje, wie,
iż ta druga osoba będzie przy nim, będzie się nim
opiekować.
Pozdrawiam serdecznie i życzę by rozstań nie było,
tylko miłe chwile :)