Pożegnanie

W sobotni wieczór Watykan rozbłysnął,
noc zmieniła się w dzień od jasności świec.
Rozświetlając drogę prowadziła Wędrowca,
do Bram Niebieskich,przed oblicze Boga i anielskich serc.

Nasz Kochany Ojciec widział już Niebiosa,
jako znak "Amen" powiedział ludności.
Zostawiając nam Swój dorobek życiowy,Swój skarb,
wierzy,że w naszych sercach na zawsze zagości.

W tę noc zdałam sobie sprawę ,
że nigdy nie byłam gotowa na to pożegnanie.
Gdy Święty Piotr otwierał Ci bramę,
Czas stanął w miejscu a nasze życie zmieniło się w czuwanie.

Gdy dałeś nam znać zamykając Ewangeliarz,
że zrobiłeś już wszystko siłami Swoimi.
Świat nagle poczuł,iż zawsze tu będziesz,
Opiekując się wszystkimi narodami tej ziemi.

Myśląc o Twych słowach pełnych ciepła i wiary,
nie jesteś już Ojcze Święty tak daleki.
Więc dalej mówimy "Santo Subito"
bo tyle co Ty nikt nie zrobił przez wieki.

autor

Diana

Dodano: 2005-05-31 20:21:16

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie