Pożegnanie jesieni
Na ostateczne pożegnanie jesieni.
W leśnym ostępie jesień przysiadła,
Bardzo zmęczona dziwnie pobladła,
Złote czerwienie zużyła wszystkie,
Gdy malowała na drzewach liście.
Ta strojna pani dziwnie się zmienia,
Uśmiech słoneczny na cień zamienia,
Jej piękne szaty złotem przetkane,
Są dzisiaj mocno zdartym łachmanem.
Jej bujne włosy blask utraciły.
Z ognisto rudych stały się siwe,
Lasy i knieje za jej przykładem,
Stają się szare i dziwnie blade.
Zmęczona pójdzie już na spoczynek,
Ustąpi miejsca młodziutkiej zimie,
Kiedy się znajdzie w ciepłej pościeli,
Zima dokładnie nam świat wybieli.
Kołdrą ze śniegu przykryje pola,
By także mogła odpocząć rola,
Świat zatopiony w skrzącej się bieli,
Na pewno dzieci będzie weselił.
autor
jarmolstan
Dodano: 2009-01-10 00:02:36
Ten wiersz przeczytano 4675 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
jestem tu od niedawna .. ale wreszcie znalazlam autora
ktory ,,zastąpi'' mi J.BRZECHWE.. m.in. DZIEKUJE!!!
Czyżby jesienna wena bardziej sprzyjała pisaniu?
Urokliwie dopełniłeś treścią wiersza, tę porę roku.
Wiersz jak obraz malowany, pięknie też napisany.
A tak niedawno była u nas- pozdrawiam!
Bardzo obrazowy wiersz, naszpikowany metaforami i
epitetami, ale w dobrym i nienachalnym stylu.
Pozdrawiam
Dzieci śnieg, owszem - będzie cieszył, ale co powiedzą
na zimę dorośli, którzy mają pracę, obowiązki? Chyba
powinni znaleźć trochę wolnego czasu na zabawę w
puszystym śniegu :). /+/
...piękny wiersz,kojarzy mi się z ludzkimi porami
życia...
Pieknie opisujesz zmiany na swiecie, kiedy nastepuje
"zmiana warty" por roku.
Przepiekne przejscie z jesieni w zime.Jestes bez
watpienia mistrzem.Pozdrawiam
No i mamy zimę w całej swojej bieli, kto ją trochę
lubi pewnie się weseli. Wszystko jest jak trzeba w
wierszu, a jesień odeszła do nieba.
Ładnie i plastycznie pokazujesz tę przemianę. Trochę
mi przeszkadza blisokość wyrazów: "zmienia, zamienia"
w drugiej zwrotce.
Piękny ,malowniczy wiersz
Temat bradzo malowniczo przedstawiony,sprawnie
zrymowane wersy,miło i gładko się czyta. W 3 wersie od
końca zamiast mogły, powinno być mogła (l.poj).
Dziobie mnie jednak pierwszy wers. Chyba nie można
siąść
"w polanie", ale "na polanie", ale może to
zbyt drobiazgowe dociekania starego aptekarza.(+)
Ładny rytmiczny jesienno zimowy wiersz:)
Każda pora roku przemija, po to by za jakiś czas
powrócić... każda ma w sobie piękno i cel... ładny
wiersz.