pożegnanie lata
zdobię głowę wieńcem z wrzosów
zaplątanych z mimozami
czas pożegnać sny słoneczne
chociaż rzęsy skrzą się łzami
witam jesień nostalgicznie
zamknę lato za mgieł drzwiami
bo nic przecież nie jest wieczne…
dam jesieni się omamić
autor
fatamorgana7
Dodano: 2019-09-09 09:08:50
Ten wiersz przeczytano 1610 razy
Oddanych głosów: 61
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (67)
Witaj Małgosiu:)
Ja pozwalam Tobie na to
daj omamić się jesieni
bo tak myślę sobie przecież
może nasze życie zmieni:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Moliczko, Niezgodna, dziękuję za poczytanie :)
Miłego dnia :)
...i więcej już nic nie trzeba
niech nam wiatrem szumią drzewa...
Witaj,
jesień potrafi czarujaco 'omamiać'.
Z pozdrowieniami /+/
Witajcie Mario, Magnolio, dziękuję za Wasz czas :*)
Miłego dnia :)
A jesień też ma swój urok i ja ją lubie ,ładny wiersz
podoba mi się puenta.
Żegnaj lato - i do zoba...
Za rok powrócimy oba.
(tak żegnali się koledzy wakacyjni)
Kobalt, Zuzo, Elko > Pozdrawiam i dziękuję za wgląd
:*)
Bardzo obrazowy i piękny wiersz
Pozdrawiam
Śliczny wiersz, pozdrawiam
Pięknie, płynące wersy jak melodii takt!
:)
Ukłony, dziękuję Kobalt.
Witaj Waldi, tak właściwie to lubię jesień :)
jesień też jest piękna nawet w szarości ...
Kroplo, Mala.duza, pozdrawiam i dziękuję za wizytę :)
krąży jesień puka do ... drzwi - mami kolorami