pożegnanie lata
zdobię głowę wieńcem z wrzosów
zaplątanych z mimozami
czas pożegnać sny słoneczne
chociaż rzęsy skrzą się łzami
witam jesień nostalgicznie
zamknę lato za mgieł drzwiami
bo nic przecież nie jest wieczne…
dam jesieni się omamić
autor
fatamorgana7
Dodano: 2019-09-09 09:08:50
Ten wiersz przeczytano 1612 razy
Oddanych głosów: 61
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (67)
Dobra puenta...jesień też jest piękna;)Miłego dnia.
Witaj Najko.
Dziękuję i pozdrawiam :)
No i fajnie niech ona nas omamia...ładna
melancholia...pozdrawiam Małgosiu.
Dziękuję Promyczku za Twoją refleksję.
Pozdrawiam serdecznie :)
Witaj Małgosiu.
Dla mnie, podoba się przekazany klimat, z lekką
melancholią, podoba się.
Tak, Jesień, da się - “omamić“, swoją krasą, to
najwspanialszy okres, dla malarzy, poetów i muzyków.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Mily, Stello, Kowalanko, Karmarg, Twoje oczy,
Mariuszu, dziękuję serdecznie za miłe komentarze.
Pozdrawiam cieplutko :)
I bardzo dobrze!
Pozdrawiam
Pretensjonalne, w sam raz do sztambucha
pensjonarskiego. Jedyny plus to w końcu brak
,,częstochowy,,
Zapachniało jesienną aurą:)
uroczo - złota jesień może swym pięknem omamić:-)
pozdrawiam
Pięknie:)pozdrawiam+
Tak jest. Ładnie.
Pozdrawiam:)
Ja na jesień jak na lato :)
Pozdrawiam Małgosiu :)
Zenku, BordoBlues, Valanthil, Aiszo, dziękuję za Wasze
refleksje.
Pozdrawiam serdecznie :)
nic nie trwa wiecznie
wszystko mija
serdeczności Gosiu :)