Pozornie ludzki świat
Trudno nazwać to wierszem, ale po prostu musiałam to napisać - w taki, a nie inny sposób.
Zamykam oczy,
patrzę,
obserwuję świat stworzony przez siebie
samą.
Śmiech, taniec i potargane na wietrze
włosy.
Niesamowite - tu każdy jest kimś,
ceniony za to, jaki jest.
To co oferuje, wcale nie jest ważne.
Tu ludzie próbują dostrzegać serce i czują
magię słów,
których wartość jest jedynym potrzebnym
źródłem życia.
Jesteśmy szczęśliwi,
nasze uczucia są bezcenne,
nie płacimy za uśmiech.
Emocje sprawiają, że musimy być tutaj.
Każdy wie - jego czar tworzy tę
rzeczywistość.
Nagle słyszę głosy, których nie
stworzyłam:
'Z kim przyszłaś? Kim jesteś?'
Otwieram oczy.
Ludzie śmieją się, bo wypada.
Tańczą ostrożnie, by nie narazić się na
krytykę.
Na potargane włosy patrzą ze
zdziwieniem.
Ktoś podaje mi wyjęty z cekinowej, złotej
torebki, grzebień.
To świat, w którym musisz być kimś,
a nie możesz być sobą.
Czy świat obdarty z pozorów wyglądałby tak, jak w mojej głowie?
Komentarze (11)
Ciekawe,przemawiające do każdego z nas.Bardzo ładny i
mądry wiersz,ma w sobie wielką treść.Za komentarz z
serca dziękuję,tak ciepło napisałaś.Tak,nadal cierpię
pomimo upływu lat.Wiem,że powinnam zapomnieć,ale to
było COŚ,co się zdarza raz! Cieplutko pozdrawiam :)
Ukryłaś się za parawanem tańca, aby podjąć dość często
obserwowane zjawisko i problem.Można bawić się tak jak
inni, ale przez chwilę, a żyć trzeba aby nie zatracić
osobowości.Przekaz ciekawy.
zastanawiam sie czy brakuje nam odwagi czy moze
pewnosci, ze to co robimy i jak sie zachowujemy jest
odpowiednie?
doskonala obserwacja swiata i ludzi , ktorzy
niejednokrotnie narazeni na sytuacje /rozne/nie moga
pokazac siebie prawdziwych , bo .... a reszta w twoim
wzruszajacym wierszu .... pozdrawiam goraco
Ciekawe obserwacje - pozdrawiam cieplutko
Gdyby tak można było nie otwierać oczu...to piękne
dobrze opisana gra pozorów, ale jeżeli o mnie chodzi,
zawsze jestem sobą, bez wględu na krytykę czy strach
przed tym "co ludzie powiedzą". pozdrawiam ciepło :)
Ja żyję tak jak chcę... a takich ludzi trzeba omijać
szerokim łukiem,chociaż każdy z Nas spotyka ich prawie
codziennie na swojej drodze.... wiersz przykuł moją
uwagę duży + pozdrawiam.
chciałbym kiedyś żyć, bardzo dobry przekaz, ściskam
mocno :)
wiersz robi ogromne wrażenie..."to świat w którym
musisz być kimś a nie możesz być sobą"...bycie sobą to
już jest bycie kimś....pozdrawiam
Poznałam środowisko ludzi, którzy są prości i
bezpretensjonalni, jak w świecie, o którym marzysz.
Ale to dlatego, że wiedzą kim są, codziennie to sobie
powtarzają. Umieją się cieszyć życiem, każdym dniem.
Ale masz rację, przeważnie jest tak, że stwarzamy
wokół siebie pozory, żeby sie dostosować, albo
przypodobać.