Pozornie smutna opowieść o...

...Ty byłes moim Orfeuszem, pomogłeś odbic się od dna...

Kochała naturę, przejrzyste obłoki,
słodkich dźwięków w uszy łaskotanie,
świerszczy nocne koncertowanie.
Kochała słońca promienie, ognia płomienie,
trawy zielonej dywany,
kochała-byś i Ty był kochany.

‘Uczucie miłości nie jest mi obce’
i zaśpiewały aniołów chóry,
a ona wzniosła brązowe oczy do góry,
spojrzała w chmury, głęboko westchnęła...
na ostatnim zakręcie stanęła-
w nicości, w pamięci się rozpłynęła.

‘Chcę by mnie ktoś kochał’
pomyślała-
i z tonią jeziora się zbratała.
zabrzmiał dźwięk fortepianu,
a jej ciało pokryło się
morska pianą.

Nad mogiłą ptaszek płacze, tulipan łka,
co kochała zostawiła z Ziemią się złączyła.
krzyż stoi oszroniony,
a nad grobem Anioł pochylony:
postać krzyczy zapłakana
-„O czym śnisz kochana!?”

Otworzyły się w sekundzie
bramy piekieł i nieba:
-„Nie umarłam ja wciąż żyję
w Twoim sercu moje bije!”
On podał jej smukłą dłoń,
‘Póki jesteś ze mną obłoki goń’.

Ona przed niego padła na kolana
-„Żyję bo jestem kochana! Jestem
szczęśliwa i dla tego żywa!”
Przytuliła czarne skrzydła
-„Tęskniłam!” wyszeptała
i jego usta lekko pocałowała...

Nadzieją pokrzepiony
wydał z siebie tak wzruszony
-„Niczym Orfeusz Cię szukałem,
bo Tobie serce oddałem!”
Miłość to w jednym ciele dwie dusze
-„Wiec zabrać Cię z sobą muszę!”

***
Czy piękne są tylko wiersze(?)
Cudowne...
jest jeszcze uczucie najszczersze.
I co rzec teraz muszę
-„Zostanę Twoim Orfeuszem!”

...teraz odwdzieczę sie Tobie ja!

autor

Merenwen

Napisany: 2004-09-30 Dodano: 2004-10-01 15:48:10

Ten wiersz przeczytano 738 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie