Pozorny sen

Kiedy słońce kładzie się spać
I gdy nastaje mrok
Budzą się moi przyjaciele-
Gwiazdy,księżyc,noc ...

I ja wtedy też kładę się-niby spać
Lecz na prawdę zaczynam dopiero żyć
Oczy me zmęczone dźwiganiem ciężaru każdego dnia
Wreszcie mogą odpocząć,bo tam gdzie ide,nie są mi potrzebne

Gdy już jestem tam-po drugiej stronie,
Gdy jestem za granicą realnego świata i snu
Tam gdzie są moi przyjaciele ...
Wreszcie mogę prawdziwie zyć !

I gonię po całym niebie z przyjaciółkami gwiazdami
A księżyc opowiada nam bajki ...
I noc kołysze nas do snu...
Zasypiam na jej kolanach przykryta ciemnością,otulona mrokiem ...

Wracam powoli ze snu do realnego świata
Budzę się w tej szarej rzeczywistości
Muszę "przeżyć" kolejny dzień,muszę zaczekać do zmroku
By znów móc żyć,by z przyjaciółmi być ...

autor

Klaudia

Napisany: 2004-08-30 Dodano: 2004-08-30 21:45:16

Ten wiersz przeczytano 832 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie