Pozory

Tak jakoś ciężko i duszno
Jakbym miała astmę
Aż od tego bolą żebra
Na prawdę
Takie dziwne uczucie
Chciałabyś się go pozbyć

Biedna, w swoim rozumieniu, nieszczęśliwa
Nawet nie wiesz ile szczęścia cię spotkało!
Chodzisz, oddychasz, nie złamałaś kręgosłupa tylko nos
I ile razy umknęłaś losowi?

A to wszystko dla tego, że wierzysz, w coś innego
Nie snujesz ballad dla prawie idealnych ludzi
(Jak mogę tak kłamać?!)
Nie płaczesz po stracie człowieka
(Jakby ktoś przed nosem postawił mi nuty...)
I nic cię nie boli
(Sama nie wiedziałam, że umiem tak łgać!)

Niech żyją pozory
Urocza obłuda
I świadomość, że wszystko się wyda...

autor

Sabath

Dodano: 2007-07-04 21:37:33

Ten wiersz przeczytano 599 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie