Pozostaje w pamięci …

W oku zaczyna osiadać
troszeczkę żalu, troszeczkę smutku,.
gdy do nas z babim latem,
jesień nadciąga pomalutku.

Ale nie lubić dni września,
przecież nie sposób
... bo nadciąga z lasów,
czar jesiennych wrzosów...

... bo nie zapomina się,
jak słońce zbierało brylanty
rozsypane na źdźbłach,
gdy letnie poranki w ulotnych
kąpały się mgłach...

... bo w pamięci zostaje,
złocisto-purpurowy
słońca ciepły krąg,
który zanurzał się powoli
w falującą morską toń...

… bo woń lata
w zielonych gałązkach,
szeptała rozmarzonym echem
i każdą chwilę spędzała
z serca radosnym uśmiechem…

Trzeba tylko pamiętać,
że o każdej porze roku,
niepowtarzalne bywają chwile,
okruchem tęczy osiadają
w oczach i w sercu
by dzień zajaśniał nam mile…

autor

Maryla

Napisany: 2005-09-03 Dodano: 2005-09-08 05:43:56

Ten wiersz przeczytano 839 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie