Pozostała zaprzeczeniem zła

Nie ufaj sobie pusty marzycielu,
lecz lękaj się jadu swego natchnienia,
bo dusza twoja miota się bez celu
z myślą urojoną i bez zniewolenia.

Każdego śmieszy twój szloch patetyczny.
Nie miała chwili wolnej od udręki,
osiągasz w kłamstwie poziom niebotyczny
wciąż krzywiąc twarz w uśmiechach odświętnych.

W twej duszy piekło rozpala ognisko.
Ośmieszasz jej łzy w swym gniewie natrętnym.
Spłonęła miłość bo była zbyt blisko
zniszczyłeś wiarę, jesteś obojętny.

Dziś pragniesz litość w czułych sercach wzbudzić
o życiu piszesz udając mentora,
lecz zasadami już duszy nie trudzisz
bo twoja dusza jest chronicznie chora.

autor

Pani L

Napisany: 2019-03-15 Dodano: 2019-03-15 06:45:01

Ten wiersz przeczytano 1140 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Wolny Klimat Zimny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie