Pozostały wspomnienia
Lato po wiośnie przeszło,
potem jesień i zima,
ciągle samotnie czekam,
ciebie nie ma i nie ma.
Czasami słyszę kroki
na drewnianej podłodze,
nie dochodzisz, gdzieś błądzisz,
coś ci staje na drodze.
Taki sam głos wybrzmiewa
w puchu skrzącego śniegu,
odgłosie końskich kopyt,
tętniących na wybiegu.
Między kartkami książki
gdzie samotność ukrywam
i bezdźwięcznym wołaniem
bez przerwy ciebie wzywam.
Wraz ze smutkiem goryczy
nasłuchuję i czekam,
nie wrócisz przecież stamtąd,
życie szybko ucieka.
Patrzę w przeszłość
co zmierza powoli w zapomnienie,
koleje losu płyną,
pozostaje wspomnienie.
Komentarze (66)
... bardzo wzruszający wiersz... Pozdrawiam :)
Bardzo przejmujący piękny wiersz, serdeczności Tereńko
:)
Wzruszająco, przejmująco... Piękny wiersz :)
Przejmująco..
Ładnie melodyjnie wyrażona nostalgia. Pozdrawiam
O tak pozostały wspomnienia?
Tereniu piękny, mimo że smutny wiersz i tak jak Ty
boje się, że życie z pamięci wymaże obraz, który jest
w sercu…
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i uśmiech ślę, Ola:)
To prawda, że wspomnienie zostaje,
szkoda, że są ścieżki z których ktoś nie wraca,
b.ładny, nostalgiczny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)
Czekam na Pani kolejny wiersz i pozdrawiam :)
piękny nostalgiczny wiersz
serdecznie pozdrawiam
ładnie WOJTERKU:)
ładnie, wzruszająco...smutna tematyka i życzę pogody
ducha:) pozdrawiam
tęsknota i nadzieja
pięknie
serdecznie pozdrawiam
Piękny ,sercem pisany wiersz ile tęsknot i pamięci w
nim .
Pozdrawiam serdecznie :)
Wiersz osnuty nostalgią, zrobiło ssię smutno.
Pozdrawiam serdecznie.
Smutno mi się robiło na duszy. B. ładny wiersz.
Pozdrawiam