Pozostanie kamien
Nad glowa niebo blyszczy jakos dziwnie
Ptaki tez spiewaja zachrypnietym glosem
Wiatr wysusza zycie kwitnacym kwiatom
Szara mgla spowite widzenie duszy
Domy z betonu klada czarne cienie
Na mylnych sciezkach wiszacych nad
przepascia
Czas zostawia zapach nie spelnionych
pragnien
Tylko nieznane otwiera opuchniete oczy
Za duzo bylo mysli napelnionych nadzieja
Los zmeczone nogi podkulil pod siebie
Kroki sie cofaja, by nie upasc w otchlan
Milczysz zmeczony potarganym zyciem
A kiedy przekroczysz nieznane wrota
Znikna te cierpienia co zniszczyly dusze
Pozostanie kamien, ktory wypadl z piersi
Lekki jak puch zamienisz sie w nicosc
Komentarze (21)
Smutna opowieść w pięknym wierszu, pozdrawiam.
Tytuł wymowny. Treść wiersza z nim spojna. Po...
zostanie kamień na mogile.
Sliczny i refleksyjny wiersz . Pozdrawiam .
Śliczny wiersz :) ostatnia zwrotka mi się podoba
najbardziej. Gratuluje!
Przekraczając bramę wyrzuć za siebie wszystko co
złe,żyj z nadzieją ona daje radość i lekkość serca.
Dobry wiersz refleksyjny-wszystkie troski znikają jak
nadzieję mają
Wiersz ciekawy .Najbardziej boję się samotności,
z daleka od Twoich oczu bliskości,Za wczesnie na te
przemyślenia żyj i ciesz się życiem.
Już się w nicość przemieniłem. Mnie nie ma - byłem.
namalowałaś impresjonistycznie... punkt
tylko dwa ostatnie wersy, ale one wystarczą żeby oddać
głos; pozdrawiam:)
...w nicość to chyba nic się nie zmienia bo nawet
proch może być przydatny w przyrodzie będzie karmił
jakieś piękne kwiaty,albo krzak róży,ale my przecież
mamy duszę która jest nieśmiertelna i będziemy nie
zamienimy się w nicość ale to tylko moje myśli wiersz
piękny pozdrawiam z pod Giewontu....
niech ta osoba idzie przez życie a puchem stanie się
duszy bycie. Pozdrawiam
Pięknie... Miło się czyta... Może ja kiedyś tak będę
pisał...
Wiersz bardzo refleksyjny, podoba mi sie.
Pozdrawiam.
Brawo i nic wiecej nie musze dodawac. Pozdr. +