Pozostawić po sobie
pozostawić pragnę łzę
myśli w skołatanym śnie
serce rozdarte
niewielki ból
drogowskazy życia
chłód, niepamięć
twór fantazji
w nocnej mgle
która zamieni się
w kryształki lodu
zewsząd otaczającego
mnie i skuwającego serce
które jeszcze drgnie
choć w kryształ lodu
zmieni się o świcie
w ten dzień
w którym po raz ostatni
oczy zobaczą tą mgłę
ten świat,
promień słońca
mnie…
autor
Serduszko Ludzkie
Dodano: 2014-02-11 04:58:57
Ten wiersz przeczytano 874 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Zatrzymał mnie...
Pozdrawiam:-)
Bardzo smutny,poruszjący przekaz
pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia życzę
To jest najgorsze. Też często myślę o tym. Pozdrawiam
Poruszający wiersz, śmierć w samotności...
"niewielki", "niepamięć"
Pozdrawiam :)