Pozwól
Pozwól, kolorami szepnąć,
by zbłękitniał myśli obszar,
by się ciepło gromadziło,
jakby promień tam w nim został.
Mgła, niech ciężko nie opada
lecz się wznosi w pląsach w górę,
ukazując dobre strony,
na Twych ustach kładzie uśmiech.
Nawet jeśli snuć się będzie
kształty gubiąc zjesienniałe
to, jej w siebie - nie zabieraj
oraz nie myśl o niej wcale.
Tyle piękna jest, więc zobacz,
jak wychodzi za kadr ono,
jakby chciało pozdrowienia
wpisać słońcem w życia okrąg.
Maryla
autor
Maria Polak (Maryla)
Dodano: 2019-05-23 09:32:46
Ten wiersz przeczytano 1658 razy
Oddanych głosów: 38
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (48)
Poranek promienieje ciepłem
i zostawia uśmiech:)
Wow cudnie.
:)
bardzo, bardzo mi się podoba ten wiersz :-)
Pieknie, cieplo, optymistycznie.
Pozdrawiam z uznaniem :)
przyroda potrafi natchnąć optymizmem, pozdrawiam
ciepłe optymistyczne przesłanie:-)
pozdrawiam
Bardzo ładny. Pozdrawiam.
Wiersz musi się podobać Pozdrawiam Marylo serdecznie
DElikanie budzisz nowy dzień
serdeczności:)
Delikatnie budzisz dzień, malując piękny obraz na tle
nadziei. Aż miło jest wstać gdy słońce zagląda do
okna. Pozdrawiam i miłego dnia życzę :-)
Pozwalam szeptać...:)pozdrawiam
Lubie Twoje wiersze, Marylko.
Pozdrawiam:)
Tutaj zawsze ciepło i miło, podoba się.
Pozdrawiam serdecznie :)
Maja nie ujarzmisz.
Pozdrawiam