Pozwól

Zanim znowu upadnę
Musze najpierw powstać
Pośród tylu porażek
Wciąż ta sama postać
Tyle samo ideałów
I tyle samo błędów
Jak na początku drogi
Której dziś brakuje sensu
Bóg chyba się obraził
Być może to ja na Boga
Ale ile można prosić
By zobaczyć miłość w oczach
Ile można chcieć dobra
I tylko o nie prosić
By zacząć i nie kończyć
Ten hymn o miłości
Jak mam go zacząć śpiewać?
Skoro w solo nie wychodzi
Skoro wszyscy są gdzieś dalej
A szukania mam już dosyć
Kiedy widzę szczęście innych
A wciąż czekam na swe własne
Boże! Skończ tą próbę dosyć!
Daj mi wreszcie jakąś szansę!
Pozwól płakać pozwól cieszyć
Pozwól upaść tak jak wcześniej
I choć miałbym nienawidzić
Wolę to niż puste serce

autor

smokus

Dodano: 2008-07-07 00:02:12

Ten wiersz przeczytano 602 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie