Pozwól jej żyć...

Nie patrz na nią wrogo
Przestań wciąż ją poniżać
Twoje słowa ją bolą
Naprawde musisz ją wyzywać?
Zastanów się nad sobą
Cuż ona zawiniła?
Te słowa nie pomogą
Słowami ją zabijasz
Żyjesz.Więc pozwól żyć.Nie utrudniaj życia
Jej jest bardzo ciężko aż trudno to opisać
Zawsze dziwisz się dlaczego chodzi przygnębiona?
A byłbyś wesoły będąc jak ona? Dręczona?
Od rana do wieczora.Przeżywa koszmar samotna
Rodziców znów zabrała alkoholowa otchłań
Byłbyś szczęśliwy słysząc awantury,krzyki?
Codzień płacze.Ponosi winę za ich wybryki
Zamknięci w butelce.I nic ich nie obchodzi
Zejdź jej z drogi.Nie próbuj jej przeszkodzić
Pozwól jej żyć.Ile można się wciąż prosić?
Pozwól.Pomóż jej marzeń skrzydła rozłożyć
Nie zdajesz sobie sprawy ile wyrządzasz jej krzywdy
Każde słowo w jej pamięci.Ona nie zapomni nigdy
Dobrze się bawisz? Cieszy cię jej smutek?
Takich ludzi jak ty mogłabym zabić jednym ruchem
Zastanów się.Ona przecież też serce posiada
Nie to co ty.Ma je choć od rodziców go nie otrzymała
Ty niszczysz jej starania to sprawia ci uciechę
Ona płacze gdy znów widząc ją wybuchasz śmiechem
Ona tylko chce żyć.Czy zbyt wiele wymaga?
Więc odejdź.Jej życie to nie twoja sprawa!

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2005-03-02 22:21:34

Ten wiersz przeczytano 401 razy

Oddanych głosów: 124

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie