Pozwól wolności westchnąć...

Dla ptaków, które szybują wśród chmur

Burzę mury twych słów
by otworzyć brudną klatkę, w której się zamknęłam
Spojrzeć na świat
i zapomnieć, że istnieje
Bezkarnie kraść uczucia z najwyższej półki
i czuć w sercu wiatr,
wiedząc, że mnie nie powstrzymasz

Rwę na strzępy nieistniejące więzy,
którymi przywiązałeś mnie do drzewa
By wpadając w morze łez
wypłynąć na powierzchnie szczczęścia,
chłonąc bezkarnie bezczelne uśmiechy,
wiedząc, że mi nie zabronisz

Wyrzucam cierpienie,
którego nie było
gnijące na chodniku serce zdradzieckie
Topiąc się w promieniach deszczu
pozwalam wolności westchnąć...

autor

Zyrafa

Napisany: 2006-06-02 Dodano: 2006-06-02 21:29:50

Ten wiersz przeczytano 619 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie