Pozwól zaprosić się na spacer

Naszą dróżką piaskową,
wśród pól i maków,
wśród traw zielonych od wiosny
pójdziemy na spacer.

Nad nami będzie niebo,
co Bogiem kiedyś było
Teraz jest tylko niebem
z Bogiem gdzieś obok...

Pójdziemy powoli,
ostrożnie stawiając kroki
i tylko opuszkami palców
nieśmiało trzymając się za ręce.

Nie będziemy na siebie patrzeć,
bo po co?
Skoro wokół tyle nas jeszcze...

Będziemy zamykać oczy
i cicho oddychać,
by niczego nie spłoszyć,
co już się przydarzyło.

Potem przystanę,
bo droga dobiegnie końca
I ze łzami w oczach,
podziękuję Ci za najpiękniejszy w życiu spacer...

autor

Marysia May

Dodano: 2009-03-20 00:58:29

Ten wiersz przeczytano 730 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie