Pozwoliłaś mi uwierzyć

POZWOLIŁAS MI UWIERZYĆ
DAŁAS POWÓD ŻEBY ŻYĆ
TERAZ CHCESZ ŻEBYM ZAPOMNIAŁ
BEZ CIEBIE WRACAJĄ ZŁE CHWILE
NIE MOGE O NICH ZAPOMNIEĆ
JESTEŚ DALMNIE KIMŚ NIEZWYKŁYM
A ZARAZEM WSPOMNIENIEM PRZYKRYM
PRZECIEŻ MÓWIŁAŚ ŻE MNI KOCHASZ
A KIEDY TEN WIERSZ CZYTASZ JUŻ
NAPEWNO MOJE MARTWE CIAŁO NIOSĄ NA NOSZACH
REANIMACJA NIEDAJE SKUTKU
MOJA DUSZ POGRĄZA SIE W SMUTKU
TAK-JUŻ MOJE CIAŁO UMARŁO
SERCE W WIECZNYM BEZRUCHU ZAMARŁO
WIDAĆ W NIM JESZCZE TYLKO KOLOR MIŁOŚCI
TO ZNACZY KOLOR CZERWIENI ŻYCIEM TĘTNIĄCY
ALE ON POWOLI BLEDNIE
BO WRAZ Z KRWIĄ UCHODZĄCĄ Z
MARTWEGO CIAŁA
ODPŁYWA RESZTKA UCZUCIA
KTÓRE MI DAŁO POWÓD ABY ŻYĆ
A TERAZ DAŁO POWÓD ŻEBY ODEJŚĆ NA ZAWSZE
KOCHAC I KOCHANYM CHCIAŁEM BYĆ
LECZ WIEDZIAŁEM ZE DLA PRZYJACIÓL TYLKO MOGE ŻYĆ
TAK WOGULE, TO PO, CO NA TYM
ŚWIECIE BYĆ SKORO NIEMA DLA KOGO ŻYĆ
KREW CORAZ WOLNIEJ WYPŁYWA
A CZAS NIEUBŁAGANIE UPŁUWA
TWOJE DOTKNIECIE MOŻE SPRAWIĆ
ABYM ŻYCIEM MÓGŁ SIĘ NADAL BAWIĆ
POŚPIESZ SIĘ I PRZED MOIM
ZGONEM WYBACZ MI WSZYSTKO

autor

negatyw

Dodano: 2005-08-16 13:39:25

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie