Prababcia

p. Skaut , ma Pan tam szereg kalekich poetycko,
czasami nawet niezamierzenie śmiesznych wersów:
1. "Oblicze prababci oglądam z czułością./
Odbicie przeszłości na twarzy jej gości." - czy nie
czuje Pan w tym rytmu a la bajeczki/wierszyki Tuwima?
"Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem,/
I kręci się, kręci się koło za kołem". Proszę i jedno
i drugie przeczytać na głos.
2. "Przez czas poniszczona wiekowa staruszka" -
'wiekowa staruszka' to fatalna tautologia, a w dodatku
mówienie o kobiecie, że jest "poniszczona przez czas".
:) Zabawne. Myśli Pan, że by się nie obraziła? To
bardzo niezręczne.
3. Niepotrzebne inwersje, które rażą , bo nie mają
uzasadnienia stylistycznego:
"Odbicie przeszłości na twarzy jej gości." - 'na jej
twarzy gości'; "Wyblakłe od słońca jej czarne źrenice"
- jw., tylko dla rymu;
4. Znaczenia, użycie słów:
--"Zmarszczkami zniszczone pokorne jej lico" - czemu
pokorne lico? pokorna twarz? bzdura; ----"Wpatrzone są
we mnie w upojnym zachwycie." - dlaczego zachwyt jest
upojny? kto się kim upaja? kolejna bzdura;
Poza tym całość jest przesłodzona i kiczowata, niech
Pan opisze jeszcze raz to zdjęcie, ale tak , by
czytelnik "wpadł w nie", by obraz został w nim. Na
razie jest to czułe i sympatyczne , ale takie pitu
-pitu (perełki!). Wierszyk, a Pana prababcia chyba
zasługuje na coś lepszego?
Najlepsza jest w erekcjatku puenta.

Ładna pueta, piękne wspomnienie po babci. Nic dodać,
nic ująć.

jakze piekne odczucia wyraza Twoj wiersz, tacy starzy
ludzie sa prawdziwynm skarbem, kochamy ich i cierpimy
, kiedy odchodza

dla prababci ok ale do poezji daleko

Jezu, co to jest??? To jest pierwsze miejsce?

Ciekawe jak prababcia w Niebie odebrała ten wiersz,
bardzo pomysłowo (jak zawsze leciutko)

Masz kochające serce , prawnuku.

Babcie, prababcie to kopalnia wiedzy o rodzinie,są
cierpliwe,uśmiechnięte,uwielbiają wnuki i
prawnuki.Nawet chorując ,nie narzekają,cieszą się
każdym dniem.Wiersz wzruszający:)

Po prostu bardzo ładny wiersz,też często oglądam stare
już pożółkłe fotografię i znam to uczucie..powodzenia

Zrobiło się ciepło i rodzinnie. Zgrabnie przeszedłeś
do formy erekcjato potwierdzając, że w niej można
pisać na różne tematy.

Marku napisałeś tak realistycznie wiersz że nawet
Tobie uwierzyłam mhmmmmmmmm a tu fotografia sprawiła
że w Twoich myślach powstał taki pomysł aby wiersz
napisać...bravo!!!...Pozdrawiam serdecznie i z
uśmiechem:)

Czasami zastanawiam się jaka po nas zostanie pamięć i
fotografia. Jesteśmy tak zabiegani, że nie ma czasu
zatrzymać się i po pozować do zdjęcia, a tak jeśli się
uda to może w biegu złapie się w kadrze. Ale czy takie
zdjęcia mają duszę?

zaskoczyles niejednego czytelnika jednak opis
fantastyczny i domyslam sie jak piekna jest ta stara
fotografia teraz juz w kolorze sepii

po prostu- Piękny!

Myślałam że Twoja prababcia żyje jeszcze z takim
kunsztem opisana, jak widać żyje na fotografii i w
sercu