Pracowity dzień spowalnia bieg

Jakże cięzko, jakże trudno być bliskim dla bliskich

Pracowity dzień spowalnia bieg
Zmrok wczesny otula świat.
Staję w miejscu jak u zbiegu rzek
Życie ucieka i czuję się jak zbędny grat.

Wszystkim zawadzam, we wszystko wtrącam się,
Każdy wieczne jakieś pretensje do mnie ma.
Choć serce na dłoni podaję swe,
Wszystko mają za złe mi, gonią jak psa.

Zamykam drzwi, przekraczam niewidoczny próg,
W innym jakby świecie spotykam Ciebie
Nic innego nie trzeba już mi, świat mam u nóg
Ja kocham Ciebie a Ty mnie, jestem w niebie.

autor

Nuta

Napisany: 2006-10-13 Dodano: 2006-10-25 12:13:00

Ten wiersz przeczytano 743 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie