Pragnąłeś abym się stała...

Pragnąłeś abym się stała
Tym, kim stać się nie mogłam
Tak chciałeś bym rozumiała
To, czego pojąć nie było mi dane
Więc ponownie wziąłeś w swoje ciche dłonie
Serca diament, kamień mi najdroższy
I pochwyciwszy narzędzia - dzień cały szlifowałeś
Bym mogła stać się taką,
Jaką mnie naprawdę chciałeś
Pracowałeś wytrwale, aż pot zrosił Twe czoło,
Lecz pamiętaj - nie w naturze człowieka jest zmiana drugiego,
Bo gdy serce ludzkie stanie się twarde niczym skała,
Nie poskromisz go niczym - nadzieja wciąż będzie trwała
Więc odłóż człowiecze swe niedokończone dzieło
I wiedz, że kształtu mego serca nie pozwolę Ci zmienić,
Nie pozwolę szlifować wedle Twego gustu,
To mój los, moje życie, tylko ja mogę je odmienić!
A kiedy odeszłam pod osłoną nocy,
Zabrawszy wspomnienia i ich bagaż cały
Nie dostrzegłam Twych oczu z których pomału spływały
I o taflę kałuży łzy żalu się rozbijały

autor

różane dziewczę

Napisany: 2006-01-31 Dodano: 2006-02-01 16:52:44

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie